• przeciętna ocena za okres studiowania na uniwersytecie: 5.00

• języki — ukraiński, rosyjski, polski, angielski

• mam doświadczenie roboty w sferze reklamy

• fachowe nawyki:
  - programy: ЕOL+, Stat, Mathsoft Apps, MS Excel, Visual Basic for Application, Statgraphics
  - bazy danych: MS Access
  - internettechnologie: HTML

• hobby — księgi, sztuka, m.in. sztuka Salvadora Dalego, wspinaczka, kemping, podróży, designe odzieży, robótka, studiowanie języków obcych, cinema, osobliwi ludzie

autobiografia

dzieciństwo:

Urodziłam się 2 czerwca 1987 roku w mieście Donieck na Ukrainie, w rodzinie technika lotniczego (mój tata) i operatora radiowego (moja mama). Mój ojciec, Sergiusz Karpov, i matka, Natalia Karpova, od dzieciństwa uczyli mnie miłości do ojczystej ziemi i języka oraz wysokich wartości moralnych. Moi rodzice i starsza siostra, Maria Karpova, odegrali i dalej odgrywają ogromną rolę w kształtowaniu mojej osobowości, za co jestem im bardzo wdzięczna. Wszystko, co osiągnełam, jest ich zasługą.

W dzieciństwie byłam radosnym dzieckiem, jakim w zasadzie jestem i teraz. Dużo czasu spędzałam w ruchu i mało siadywałam przed telewizorem, dlatego większość kreskówek tamtego czasu dla mnie są dziś czymś nowym. Nie posiadałam szczególnych talentów w dzieciństwie, a alfabetu nauczyłam w ostatniej chwili przed pierwszym września 1993 roku, gdy poszłam do szkoły. Jaskrawe wspomnienia mojego dzieciństwa to wesołe przejażdżki z rodzicami do babci i dziadka mieszkających w wiosce na Krymie, gry i zabawy z dziećmi na podwórzu (jako dzieci bardzo się przyjaźniliśmy i stawiliśmy w swojej obronie bez względu na sytuację).

szkoła:

Z pierwszej do jedenastej klasy uczyłam się w najcudownej szkole na świecie — szkole numer 20 miasta Doniecka, dyrektorem której był pan Kac Borys. To jedna z najporządnych i najbardziej kompetentnych osób, jakie kiedykolwiek znałam. Dyrektor poświęcił całe swoje życie szkole numer 20.

Pierwsze pójście do szkoły dla mnie było szokiem, albowiem byłam bardzo przywiązana do rodziny i ciężko znajdowałam wspólny język z nieznajomymi dziećmi. W pierwszej klasie uczyłam się niezbyt dobrze, czytałam powoli (17 słów w minutę podczas pierwszego miesiąca kształcenia w szkole, o ile pamiętam). Jednak siedzenie w jednej ławce razem z chłopcem, w którym były zakochane wszystkie moje koleżanki z klasy, rekompensowało moje problemy wynikające z otrzymywania niskich ocen.

Moją pierwszą nauczycielką była dobra i rozsądna pani Ałła Żukowa. Ona nauczyła mnie pisać, czytać, tego jak zachowywać się w społeczeństwie, czyli wszystkiego, co trzeba znać i umieć podczas nauki w starszych klasach. Z pierwszej do czwartej klasy dostawałam tylko piątki.

Z piątej do jedenastej klasy kierownikiem mojej klasy była pani Maria Krywołapczuk. Ona to nie tylko nauczyła mnie języka ukraińskiego tak, że znam go doskonale ale i przyczyniła się w dużym stopniu do ukształtowania mojej osobowości podobnie jak moi rodzice. Przyczepiła mi oraz wszystkim moim kolegom z klasy wysoki poziom kultury, tolerancję w stosunkach z innymi ludźmi, niepełnosprawnymi... ta lista może być nieskończona.

W mojej szkole pracuje jeszcze wiele wspaniałych nauczycieli, wśród jakich warto wymienić Helenę Mawrodi (nauczycielkę z języka angielskiego), Lilię Puzanową (nauczycielkę z języka rosyjskiego, literatury rosyjskiej i obcej), Irenę Diemczenko (nauczycielkę z biologii), Helenę Simonową (nauczycielkę z matematyki), Olgę Łukaszową (nauczycielkę z matematyki), Tetianę Sysojewą (nauczycielkę z matematyki).

Ucząc się w szkole, uczestniczyłam i dostawałam nagrody w rejonowych i okręgowych olimpiadach z języka ukraińskiego, biologii, chemii, matematyki, fizyki, języka angielskiego. Na okręgowej olimpiadzie z biologii w jedenastej klasie zajęłam drugie miejsce. Uczestniczyłam w konferencjach Akademii Nauk Ukrainy z Chemii (zajęłam drugie miejsce). Skończyłam szkołę ze złotym medalem.

uniwersytet:

Jeszcze ucząc się w szkole, wiedziałam, że chcę studiować na Politechnice Donieckiej, ale aplikowałam do trzech uniwersytetów donieckich: Politechniki Donieckiej, Uniwersytetu Donieckiego (Wydział Filologiczny, kierunek "Język i literatura Ukraińskie";) oraz Doniecki Narodowy Uniwersytet Ekonomii i Handlu(kierunek "Ewidencja buchalterska"). Jednak najbardziej pragnęłam dostać się Politechnikę co wkrótce się udało.

Wybór wyższej uczelni był uwarunkowany tym, że dosyć dużo słyszałam o aplikacjach i połączonym kształceniu studentów Politechniki za granicą. Wybór kierunku fachu był decyzją spontaniczną, chociaż moim marzeniem zawsze była obrona przyrody od barbarzyńskich działań człowieka. Podczas studiów na Uniwersytecie zapoznałam się z wieloma ciekawymi osobistościami, dostałam i dziś dostaję wiedzę, potrzebną dla fachowca, który pracuje w dziedzinie ochrony środowiska. Swoimi szczególnymi sukcesami i osiągnięciami podczas studiów na Uniwersytecie uważam to, że zawsze dostawałam piątki podczas studiów na Uniwersytecie oraz semestralne studia w Polsce, jakie były możliwe dzięki dziekanowi Polskiego Wydziału Technicznego (PWT) Politechniki Donieckiej Aleksanderowi Makiejewu, oraz jego аsystentce Katarzynie Morgun i współpracy Uniwersytetu Warszawskiego. Pomogli także dziekan Wydziału Ekologii i Technologii Chemicznej Politechniki Donieckiej Aleksander Parfeniuk oraz wykładowcy Politechniki Donieckiej.

Największy pożytek przyniosło mi studiowanie następujących przedmiotów: wyższa matematyka, rekultywacja gleb, ekologia, angielski i polski języki, ekonomika stosowania przyrody, prawo ekologiczne, monitoring środowiska itd.

Głównym motywem rozpoczęcia studiów na poziomie magisterskim było zdobycie wyższej edukacji na najwyższym szczeblu. Temat mojej pracy magisterskiej "Porównawcza analiza struktury sieci ekologicznych Ukrainy i Polski" został wybrany w związku z tym, że ekologiczne sieci Ukrainy i Polski są w stadium opracowywania, co oznacza, że dany problem na dzień dzisiejszy jest nie do końca zbadany i wymaga szczegółowej analizy, którą prowadzę w mojej pracy magisterskiej. Wśród wykładowców Katedry Ekologii Przykładowej i Ochrony Środowiska, absolwentem której będę, kompetentnym w dziedzinie stwarzania sieci ekologicznych jest tylko jeden człowiek – Andrzej Blakbern. Mam szczęście iż jest on moim kierownikiem naukowym.

Moje poprzednie doświadczenie pracy z Internetem nie są zbyt bogate ze względu na brak stałego dostępu do sieci w domu oraz na uniwersytecie gdzie Internet nie jest szeroko dostępny.

Zawodowe i twórcze plany na najbliższą przyszłość to rozwijać się zarówno w sferze prywatnej jak i zawodowej.

Dalekie cele: stworzenie rodziny, ratunek i obrona natury przed zgubnym działaniem ludzi... oraz uczynienie świata lepszym.