Procesy degradacji landszaftów naturalnych i rozwoju zjawisk katastroficznych, jakie przedłużają zdarzać się w środowisku wskutek działalności człowieka, podkreślają konieczność stwarzania sieci ekologicznych na dzień dzisiejszy. Sieci ekologiczne są sposobne rozwiązać takie zadania, jako zaprzestawanie procesu degradacji natury, jej odbudowa i ochrona. Stwarzanie sieci ekologicznych jest najbardziej skutecznym sposobem zachowania różnorodności biologicznej i obszarów landszaftów naturalnych oraz warunkiem dla zabezpieczenia zdrowego środowiska dla ludzi [1, str. 13-14].

aktualność:

Ekologiczne sieci Ukrainy i Polski są w stadium opracowywania, co oznacza, że dany problem na dzień dzisiejszy jest nie do końca zbadany i wymaga szczegółowej analizy, którą prowadzę w mojej pracy magisterskiej.

cel i zadania:

Dla pisania pracy magisterskiej został postawiony cel otrzymać porównawczą ocenę planowanych struktur sieci ekologicznych Ukrainy i Polski.

Dla osiągnięcia danego celu niezbędnym jest rozwiązanie następnych zadań: przestudiować bazy teoretyczne i zasady stwarzania sieci ekologicznych; ocenić fizycznogeograficzne i ekonomiczne warunki stwarzania sieci ekologicznych; przestudiować prawo ochrony przyrody i strukturę obszarów ochrony przyrody Ukrainy i Polski; otrzymać porównawczą analizę planowanych struktur sieci ekologicznych Ukrainy i Polski.

naukowa nowość:

Nowością naukową danej pracy magisterskiej jest przeprowadzenie porównawczej analizy planowanych struktur sieci ekologicznych Ukrainy i Polski i otrzymanie oceny możliwości stwarzania sieci ekologicznych na terenie tych krajów.

planowane wyniki:

Planowanymi wynikami danej roboty są: otrzymanie danych o reprezentatywności fizycznogeograficznych regionów Polski i Ukrainy oraz porównawczej analizy planowanych struktur sieci ekologicznych Ukrainy i Polski.

badania i opracowywania na temat:

Najwyższy poziom badań w celu opracowywania sieci ekologicznych – poziom planetarny. W Europie pytaniami opracowywania i wdrażania w życie programu sieci ekologicznej Natura 2000 zajmuje się Rada Unii Europejskiej i specjalnie stworzone przez nią komitety. Ten program zostaje realizowany przez kraje na narodowym i regionalnym poziomach. W Ukrainie Ministerstwo ekologii i ochrony przyrody jednocześnie z zainteresowanymi centrowymi i miejscowymi rządami zajmują się organizacyjnym zabezpieczeniem realizacji programu stwarzania sieci ekologicznej Ukrainy. Na poziomie Politechniki Donieckiej pytaniami opracowywania sieci ekologicznych zajmuje się tylko jeden wykładowca, docent, kandydat nauk biologicznych Blakbern Andrzej, jaki i jest kierownikiem naukowym mojej pracy magisterskiej.

wyniki na moment zakończenia pracy z autoreferatem:

Na moment zakończenia pracy z autoreferatem są napisane następne części dyplomu: "Zasady teoretyczne stwarzania sieci ekologicznych", "Fizycznogeograficzna charakterystyka i charakterystyka gospodarki Ukrainy i Polski", "Ochrona przyrody i struktura obszarów ochrony przyrody Ukrainy i Polski (porównawcze aspekty)", "Warunki, zadania i sposoby stwarzania sieci ekologicznych w Ukrainie i Polsce".

WNIOSKI

Na danym etapie pisania pracy magisterskiej nazbierana i przeanalizowana jest  informacja do następnych części dyplomu: "Zasady teoretyczne stwarzania sieci ekologicznych", "Fizycznogeograficzna charakterystyka i charakterystyka gospodarki Ukrainy i Polski", "Ochrona przyrody i struktura obszarów ochrony przyrody Ukrainy i Polski (porównawcze aspekty)", "Warunki, zadania i sposoby stwarzania sieci ekologicznych w Ukrainie i Polsce".

Na podstawie nazbieranego materiału można wywnioskować, że struktury obszarów chronionych  Ukrainy i Polski nieco odrużniają się celnie (dziś w Polsce egzystują 9 kategorii obszarów chronionych, a w Ukrainie istnieją 11 kategorii; najczęściej kategorie obszarów chronionych Ukrainy i Polski rożną się funkcjami, jakie one spełniają) oraz ilościowo (powierzchnia obszarów chronionych Polski wynosi 32,11% ogólnej powierzchni kraju, podczas gdy powierzchnia obszarów chronionych Ukrainy wynosi 4,73% powierzchni kraju). Dane fakty podkreślają to, że Polska włada w tej chwili  większym potencjałem, aniż Ukraina, dla stwarzania sieci ekologicznej.

Na danym etapie pisania pracy magisterskiej również  są poprowadzone obliczenia indeksów ochrony przyrody dla fizycznogeograficznych podprowincji Polski i fizycznogeograficznych prowincji Ukrainy. Na podstawie tych obliczeń można wywnioskować, że fizycznogeograficzne regiony Polski charakteryzują się większą równomiernością nasycania objektami ochrony przyrody, aniż fizycznogeograficzne regiony Ukrainy.

Dla pisania pracy magisterskiej również jest planowane poprowadzanie obliczeń innych nizbędnych mierników dla otrzymania oceny możliwości stwarzania sieci  ekologicznych na terenach Ukrainy i Polski oraz zbudowanie na mapach  geograficznych struktur planowanych sieci ekologicznych tych krajów.

LITERATURA

1. Розроблення та впровадження регіональної програми та схеми розвитку екологічної мережі Донецької області. В.М. Остапко, А.А. Блакберн, О.Г. Муленкова, А.Я. Ендеберя. Донецьк — 2006 р. — 110 с.

2. Збереження і моніторинг біологічного та ландшафтного різноманіття в Україні. — К.: Національний екологічний центр України, 2000. — 244с. [źródło elektroniczne w języku ukraińskim]: http://ecoleague.colocall.com/download.php?id=333.

3. Науково-методичні принципи і підходи формування екологічної мережі. [źródło elektroniczne w języku ukraińskim]: http://www.nbuv.gov.ua/e-journals/nd/2009-1/09movoen.pdf

4. Закон України «Про Загальнодержавну програму формування національної екологічної мережі України на 2000-2015 роки». [źródło elektroniczne w języku ukraińskim]: http://zakon1.rada.gov.ua/cgi-bin/laws/main.cgi?nreg=1989-14

5. Шеляг-Сосонко Ю.Р., Дудкін О.В., Коржнєв М.М., Аксьом О.С. Національна екологічна мережа як складова частина Пан-європейської екологічної мережі — К. — 2005. – 63 с.

6. Екомережа як інноваційний інструмент впровадження елементів екологічно збалансованого розвитку /Я.І. Мовчан //Екологічний вісник. — 2007. — №5 (45). — С. 10–12.

7. Розбудова екомережі України /За ред. Ю.Р. Шеляг-Сосонка. — К., 1999. — 127 с.

8. Збереження біорізноманіття і створення екомережі: Інформаційний довідник. /Г.Б. Марушевський, В.П. Мельничук, В.А. Костюшин — Київ: Wetlands International Black Sea Programme, 2008. — 168 c.

9. Заповідна справа в Україні. Навчальний посібник. /М.Д. Гродзинський, М.П. Стеценко — К.: Географіка, 2003. — 306 с.

10. Краткий курс экологической этики /В.Е. Борейко. — К.: Киевский эколого- культурный центр, 2004. — 72 с.

11. Пути и методы природоохранной пропаганды /В.Е. Борейко //Серия: Природоохранная пропаганда. — Киев. — 2002. — Вып. 18. — 248 с.

12. Етика збалансованого розвитку: Монографія. /Г.Б. Марушевський — К.: Центр екологічної освіти та інформації, 2008. — 440 с.

ważna notatka:

Podczas pisania autoreferatu jeszcze nie była napisana praca magisterska. Ostateczne napisanie dyplomu  jest planowane  w grudniu 2009 roku. Pełny tekst pracy magisterskiej i materiały na temat mogą być otrzymane w autora czy kierownika naukowego danej pracy magisterskiej po wskazanej dacie.